اینجا بوی کیف نو می‌دهد

حالا که اسم و فامیلم یدک ِ نام وبلاگ نیست، احساس امنیت بیشتری می‌کنم. غصه‌م می‌شود که چرا و چطور بعد آن همه سال باید بخزم گوشه‌ای، ولی اینطوری راحت‌ترم. به صدی و بهزاد هم گفتم. مدتی است احساس خوبی ندارم. لزوم این احساس که در دنیای مجازی گوشه‌ی امنی داری برای خودت، این را ندارم.
فکر می‌کنم همه چیز بندِ همان نام و نام خانوادگی است. شاید یه قدریش هم توهم توطئه باشد، ولی خوش دارم اینطوری بنویسم.اینجا، توی سرزمین ساده و تازه خودم.